توضیحات کامل الکتروشوک (دفیبریلاتور)، AED و ICD
همانطور که میدانیم دستگاه الکتروشوک، در مواردی که فرد دچار ایست قلبی شده است با اعمال شوک الکتریکی باعث احیای بیمار می شود. در این مقاله با نحوه عملکرد دفیبریلاتور، انواع الکتروشوک، آموزش کار با آن، عیب یابی، تعمیر، راهنمای خرید، حفظ و نگهداری و موارد دیگری که لازم است در مورد الکتروشوک بدانید آموزش داده شده است.
از الکترو شوک برای اعمال یک شوک الکتریکی قوی به بیمارانی که قلب آنها به هر دلیل از کار باز ایستاده است به کار می رود و یکی از تجهیزات مهم اتاق عمل و مراکز درمانی به حساب می آید. وقتی‌ ضربان‌ قلب‌ متوقف‌ می‌شود و هیچ‌ نشانه‌ای‌ از گردش‌ خون‌ وجود ندارد، ایست‌ قلبی‌ رخ‌ داده‌ است‌. شایع‌ترین‌ علت‌ ایست‌ قلبی‌، یک‌ ریتم‌ غیرطبیعی‌ قلب‌ است‌ که‌ فیبریلاسیون‌ بطنی‌ نامیده‌ می‌شود. این‌ ریتم‌ غیرطبیعی‌ زمانی‌ اتفاقی‌ می‌افتد که‌ اکسیژن‌رسانی‌ به‌ قلب‌ ناکافی‌ باشد یا در نتیجه‌ حمله‌ قلبی‌، قلب‌ آسیب‌ ببیند. برای‌ تصحیح‌ ریتم‌ قلبی‌ می‌توان‌ از دستگاهی‌ به‌ نام‌ دفیبریلاتور خارجی‌ خودکار (دفیبریلاتور) استفاده‌ نمود.
دفیبریلاتور دستگاهی است که شوک الکتریکی را به عضله قلبی که تحت یک آریتمی (ریتم غیر نرمال) کشنده است می رساند. که باعث انقباض تمام سلولهای قلبی شده وسپس استراحت قلب وبدنبال ان به گره سینوسی اجازه ضربان سازی و در نهایت باعث تپش دوباره قلب میشود که در حقیقت از این دستگاه برای خنثی نمودن (بی اثر کردن) انقباضات ناهماهنگ قلبی و بازگرداندن انقباضات قلبی به حالت متعادل اولیه، همچنین در مواقعی که قلب از کار بازمی ایستد، برای شروع مجدد ضربان قلبی استفاده میشود.
دفیبریلاتور از یک منبع تغذیه و یا یک باطری داخلی بزرگ برای شارژ نمودن یک خازن حجیم بین مقادیر ۵ تا ۴۰۰ ژول استفاده میکند. دو قطعه فلزی (پرلس) یا همان الکترودها (پدل) (پدال) به دفیبریلاتور متصل است و بر روی هر دو طرف سینه بیمار قرار میگیرد.
انرژی ذخیره شدن در درون خازن ازیک الکترود به الکترود دیگر از میان سینه بیمار (توسط سینه بیمار) آزاد یا دشارژ میگردد؛ که در نتیجه این شوک به قلب منتقل شده و ضربان ریتمیک (منظم) مجدداً به قلب بازمیگردد. دفیبریلاتورها همچنین یک مانیتور مربوط به ECG و ثبت کننده الکتروکاردیوگرام دارند که دایماً شکل موج ECG را نمایش میدهد و واحد اندازه گیری آن ژول است. تا قبل از ۱۹۶۰ میلادی از مدلهای AC استفاده می گردید. این دستگاه جریانی معادل ۵ تا ۶ آمپر ۶۰ Hz AC را برای مدت ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ میلی ثانیه اعمال می کرد.
جریان AC به دلیل بی اثر بودن برای اصلاح فیبریلاسیون دهلیزی جای خود را به جریان DC داد. امروزه فقط از الکتروشوک های DC استفاده میشود.
تفاوت عمده بین دفیبریلاتور های DC در شکل موج شارژ داده شده به بیمار است.
دفیبریلاتور درلغت به معنی بی اثر کردن، خنثی کردن، در جهت معکوس = De = to undo , or reverse
غیرمتناسب، ناهماهنگ، نامتعادل

علم و رشته مهندسي پزشكي زيستي،به زبان ساده كاربرد مهندسي در پزشكي است و بصورت ذيل تعريف ميشود:
تلفيق علوم مهندسي و پزشكي است كه در بكارگيري مهارت‌هاي مهندسي در علوم پزشكي به منظور حمايت و توسعة خدمات تشخيصي و درماني منطبق با اصول علمي فعاليت مي‌كنند
شاخه‌اي (گرايشي) از اين رشته (مهندسي پزشكي باليني) به جنبه‌هاي باليني خدمات درماني و نگهداري بيمار نيز مي‌پردازد
در واقع مهندس پزشك فردي است كه با بكار گرفتن مهارت‌هاي مهندسي، مديريتي و فنآوري‌هاي مرتبط، مراقبت از سلامتي را افزايش مي‌دهد و ارزيابي مديريتي و حل كردن مشكلات مربوطه را در محيط‌هاي علمي، باليني و پزشكي بر عهده دارد
اين رشته ميان رشته‌اي هنوز هم در معرض نقد و بررسي جهت تبيين نقاط ضعف و قوت و پيآمدها و عوارض احتمالي است
به هر حال يكي از مشكلات و مسايل اين رشته در جهان با همان ديدگاه انتقادي، تعريف دقيق رشته است و در ايران علاوه بر اين ضعف، مشكل معادل سازي گرايش‌هاي آن نيز افزون بر ماجراست
بسياري از صاحب نظران، حد و مرز مشخصي براي اين رشته در نظر مي‌گيرند، ولي نظرات متعددي از طرف آنها مطرح است كه به عدم توافق در تعريف يكسان براي اين رشته در سطح جهاني مي‌انجامد
در هر صورت، سه واژة كلي زير براي عنوان اين رشته بصورت عام مطرح است كه البته هر كدام به صورت جداگانه تعريف مي‌شود:
1. مهندسي زيست‌پزشكي (بطور مثال: بيوالكتريك، بيومكانيك، بيو مواد و..)
2. مهندسي زيستي (بطور مثال مهندسي بافت، مهندسي سلولي و مولكولي و..)
3. مهندسي باليني(مهندسي بيمارستاني، مهندسي توانبخشي، مهندسي ورزش،انفورماتيك پزشكي،سلامت الكترونيكي و..)
جامع‌ترين واژه در ميان اين سه واژه، مهندسي بيومديكال(مهندسي زيست‌پزشكي)است
به طور كلي مهندسي زيست‌پزشكي، مجموعه‌اي منحصر به فرد و تلفيقي از شاخه‌هاي مهندسي، علوم پايه، علوم پزشكي و زيست‌شناسي است
به بيان ديگر، مهندسي زيست‌پزشكي، كاربرد مهندسي در علوم و تجهيزات پزشكي است كه از طريق مطالعة اصول، عملكرد و رفتار سيستم‌هاي زنده و بكارگيري اطلاعات و نتايج حاصله به تشخيص و درمان بيماري‌ها و همچنين جايگزيني اندام‌هاي صدمه ديده مي‌پردازد و پلي ارتباطي ميان پزشكي و مهندسي است كه در تجهيزات پزشكي نمود پيدا مي‌كند
البته در ايران بطور خاص نيز به نام مهندسي پزشكي شناخته مي‌شود.
اما بطور معمول عنوان دوم(مهندسي زيستي)را يك علم بنيادي و متمايل به پژوهش‌هايي مي‌دانند كه امكانات و مفاهيم علوم فيزيكي و شيميائي را در جهت درك بهتر دربارة سيستم‌هاي بيولوژيكي و فيزيكي بكار مي‌گيرد، اين دانش بطور اساسي به مسايل كلينيكي نمي‌پردازد
واژة سوم(مهندسي باليني)يك مهندس باليني به عنوان يك متخصص، عضو مجموعه كادر بيمارستاني و مراكز آموزشي درماني است و وظايفي را نظير ارزيابي، انتخاب و نظارت بر بكارگيري صحيح و ايمن فنآوري پزشكي، مديريت تجهيزات (خريد، تعمير، نگهداري، كنترل كيفيت و توسعه)، آموزش كاربردي صحيح دسترس نیستند برعهده میگیرد