مناجات عشق
علی جان،آنگاه که درگاه بی منتهای دلم را به روی آستان پاک و معصومت می گشایم،خود را اسیر عشق امیری می بینم که جز وی را نمی توان مخاطب عشق خود قرار داد.
آری،از امیری سخن می گویم که بی مدد او،کارمان به انتها نمی رسد،و اگر رسد در لنگیدن یک جای کار شکی نیست!
معشوقم،هر چه زمانه می گذرد خود را بیشتر محتاج عشق پاک و بی آلایش تو و خاندان مطهرت می بینم،در روزگاری هستیم که به سادگی همه دل می بازند اما جز سراب بی انتهایی که مرداب گناه در جای جای جاده ی به ظاهر زیبایش سایه افکنده چیزی انتظارمان را نمی کشد! و جوانانی که از گوهر پاک شیعی تو بودند،مسیر عشق را به بیراهه می روند.
محبوبم،روزگار غریبیست، زمانی است که خوب و بد را به سختی می شناسیم و رنگ و لعاب زندگی دنیوی طوری ما را به خود آلوده که معنای عشق حقیقی را درنمی یابیم.
ای همراه بهترین لحظات حیاتم،آنگاه که بی مدد تو تاب راه رفتن را ندارم و با یا علی مدد گفتن و استعانت از حضرت حق،گام در جاده ی حقیقت و شرف می گذارم،عشق حقیقی را در جاده ای می یابم که علی(ع) راهبر و خداوند سایه گستر آن می باشد.
آری،دوستان عزیزم،همه ی ما در مقابل دو مسیر در زندگی قرار می گیریم،ای کاش که راهبر و مخاطب خاص خود را به درستی برگزینیم که در میان آدمیان خاص تر از خاندان محمد(ص) نخواهیم یافت،و چه بهتر که علی(ع)هدایت گر و خداوند سایه گستر جاده ی عشقمان باشد.
آمین
نویسنده:غزل سامی

من که به شخصه فیس طب رو به فیس بوک ترجیح میدم!
اینو از صمیم قلب میگم،پاکیزگی محیطشو خیلی دوست دارم،امیدوارم همیشه اینجوری بمونه،بچه هاشم که معرکه هستن،با آرزوی موفقیت برای همه...

چرا هیچ وقت برای آسایش خود احترام قاءل نمیشویم...

اینجا چرا اینقدر خلوته؟!