زنجان، پایتخت شور و شعور حسینی

زنجان از آن رو پایتخت شور و شعور حسینی نام گرفت که مردمش عشق فرزندان علی(ع) و فاطمه‌الزهرا(س) را در دلشان پروراندند، مانند قطره آبی که در دل صدفی فرو می‌رود و سال‌های مدیدی طول می‌کشد تا به دٌر تبدیل شود، مردم زنجان نیز عشق به امام حسین(ع)، زینب کبری(س) و ابوالفضل‌العباس(ع) را سال‌ها در دل خود پرورش دادند تا دو دٌر گرانبها و بی‌نظیر از دل صدف جماعت بیرون بیاید. دو گوهر گران‌سنگ که چشم زمین و زمان را می‌نوازد و درخشش یکی مکمل تلالو دیگری است.


حسینیه اعظم زنجان بیشتر به‌ خاطردسته‌ای که هرسال درهشتمین روزماه محرم دارد مشهور است.
این دسته حرکت خود را ازمحل حسینیه اعظم شروع می‌کند ومعمولاً همزمان با اذان مغرب به امامزاده ابراهیم پایان می‌یابد
جمعیت این دسته افزون بر ۵۰۰ هزار نفر است
مراسم عزاداری حسینیه اعظم زنجان درتاریخ ۱۵دی‌ماه ۸۷ باشماره ثبتی۱۰به عنوان دهمین موردازمیراث معنوی ثبت‌شده درایران است

"کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود"، این را همه‌مان بارها شنیده‌ایم اما آیا فلسفه این جمله ساده اما عمیق را تا به حال دریافته‌ایم؟ آیا می‌دانیم که وجود این بانوی مکرم در کنار سرور و سالار شهیدان و رشادت‌ها و جهدهای ایشان در برافراشته نگه‌داشتن پرچم حسینی چه جایگاهی داشت! زینب کبری(س) پاسدار حرمت خون شهیدان بود و همراه با امام زین‌العابدین(ع) پایه‌های حکومت یزید و یزدیان را سست و ویران کرد و چهره پلیدشان را به همه نمود.
گاهی گریز به همین جملات ساده و پرمعنا می‌تواند بسیار راهگشا باشد، آیا تا به حال به این نکته توجه کرده‌اید که نهضت حسینی ترکیبی از رشادت و شهامت و صبر و استقامت است و زنجانی‌ها هر دوی این ارزش‌های والا را چه خوب پاس داشته‌اند. آن‌ها در هشتم محرم عصر روز تاسوعا با شتافتن برای شرکت در دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان، به گرامی‌داشت شهامت و ایثار می‌روند و خود را مرید این مکتب و حسین(ع) را مراد خود معرفی می‌کنند و سه روز بعد ـ فردای عاشورای حسینی ـ همنوا با ایران، غم‌زده، اما پر از خشم یزید و یزیدیان زمان به پابوس زینب کبری(س) می‌آیند تا درس‌آموز مکتب صبر و استقامت باشند و این دو حرکت مردم شهر زنجان که طی سال‌های اخیر، حضور مردم سراسر ایران در آن مشهود است، شهرمان را به پایتخت شور و شعور حسینی بدل ساخته است.