دراکولا یا بند
دراکولا یا بند نامی است که در چندین سال اخیر در گیلان و مازندران به یک نوع حشرهٔ سمّی از خانوادهٔ سوسک‌ها داده شده‌است. این حشره در مناطق گرم و مرطوب سراسر جهان پراکندگی دارد و نام علمی آن Paederus است. در گیلان دراکولا و در مازندران به این حشره بند گفته می‌شود و به درماتیت حاصل از آن «بند زدن» می‌گویند.

این حشره برخلاف تصور بیشتر مردم نیش نمی‌زند؛ بلکه فقط له کردن یا فشار اوردن به حشره روی پوست ایجاد ضایعه می‌کند. بر اثر له شدن این حشره ماده فعالی که در همولنف آنها به طور طبیعی وجود دارد سطح پوست را آغشته می‌کند و موجب بروز اپیدرمولیز می‌شود. این ماده پدرین نام دارد که با شستشو در همان لحظه هیچ ضایعه‌ای به وجود نمی‌آید.

شکل ظاهری دراکولا باریک و کشیده است که آن را قادر به پرواز و حرکت سریع می‌سازد. جثه‌اش کمی بزرگ‌تر از مورچه‌های قرمز است( ۶-۱۰ میلی‌متر ) و به دلیل سم موجود در بدن این حشره به نام پدرین (pederin)، حتی پرندگان نیز از خوردن آن خودداری می‌کنند. این حشره نیش نمی‌زند بلکه در صورت له شدن، مایعات بدنی آن (همولنف) باعث ایجاد واکنش پوستی می‌شوند. دراکولا در آغاز صبح و نزدیک غروب تمایل بیشتری به آسیب رساندن به طعمه‌های خود دارد. این حشرات از نور آفتاب گریزان هستند و به نورهای مصنوعی مانند فلورسنت تمایل دارند. این حشره در گویش محلی به بَن (بند) شهرت دارد. در محلی که سَمّ این حشره روی آن ریخته می‌شود، زخم‌های دردناکی ایجاد می‌شود که در صورت برخورد ترشحات زخم با قسمت‌های دیگر بدن، آن نواحی هم زخم خواهند شد. بیشتر نواحی‌ای از بدن که پوست حساسی دارند و بیشتر بدون پوشش لباس هستند، مثل گردن، در معرض سمّ این حشره‌اند. غالباً پوست نقاطی از بدن که کلفت‌تر است، مثل کف دست و کف پا، دچار ضایعه حاصل از این حشره نمی‌شود.