چرا رستاخیز فیلم خوبی نیست؟/ تلاشی ناکام برای ریختن بحر در کوزه

فیلم رستاخیز این روزها در کانون انتقاد بیشماری از منتقدین و همچنین علما و مراجع قرار گرفته است. وجه اشتراک این انتقادات نیز نمایش چهره حضرت عباس (ع) در این فیلم پرهزینه است. این فیلم روایتی است از داستان زندگی «بُکیر بن حر ریاحی» ، فرزند «حر بن یزید ریاحی». روایت داستان با بُکیر آغاز می شود و تا واقعه عاشورا به طول می انجامد. از این نظر داستان فیلم دارای زائده های زیادی است. خوابی که فرزند رشید حر می بیند چندین بار در طول داستان به نمایش در می آید اما تعبیر آن در داستان به دلیل وسعت آن ناقص می ماند. گرچه بکیر در گیرو دار این خواب در عالم واقع به نتایجی دست می یابد اما روایت داستان در بخشی از دست نویسنده خارج می شود و به سمت روایت کلی واقعه عاشورا معطوف می شود.

اینجاست که فیلم روز رستاخیز با خلاء بزرگی روبرو می شود. از یک سو داستان بُکیر نیمه کاره رها می شود و از سوی دیگر کارگردان سعی دارد واقعه عظیم عاشورا را در فیلم روایت کند. روایتی که به صورت گذراست اما تلاش دارد تمامی وقایع ظهر عاشورا را در خود بگنجاند. همینجاست که این فیلم ناکام می ماند. چراکه نه فرزند کبیر حر شخصیتی است که بتوان از طریق آن به درستی وارد واقعه عاشورا شد و به طور مستقل در این زمینه شرح حالی را روایت کرد و نه می توان با بکیر به وقایع بعدی عاشورا که شامل شهادت حضرت عباس (ع) و اباعبدالله الحسین (ع) وارد شد. چراکه بر اساس اسناد تاریخی شهادت وی پیشتر حادث می شود. اینجاست که روایت تاریخی داستان نیز دارای اشتباهاتی می شود که ذهن مخاطب را درگیر خود می کند و اگر به صورت هنری هم به این موضوع نگاه کنیم نمی توانیم بر هم خوردن توالی داستان را هضم کنیم. شخصیت بکیر نیز در انتهای داستان رها می شود و این موضوع به روایت داستان ضربه شدیدی وارد می کند. از روایت در هم ریخته داستان که بگذریم شاهد زوائد بسیاری در فیلمنامه رستاخیز هستیم که نشان می دهد، فیلمنامه به درستی پرداخت نشده است. داستان عشق بکیر به خواهر یکی از سفرای امام حسین (ع) نیز از این حیث قابل توجه است که به درستی در داستان به آن پرداخته نمی شود.

از سوی دیگر باید به انتخاب بازیگران و شخصیت پردازی فیلم رستاخیز پرداخت. یکی از ضعف های عمده این اثر درویش نوع بازی بازیگرانش است. انتظار می رود در فیلم پرهزینه ای مانند رستاخیز از بازیگرانی استفاده شود که مناسب نقش ها و شخصیت های روز عاشورا هستند. البته استفاده از بازیگران طنزپرداز در این فیلم آنچنان غیر منطقی نمی نمایاند که بازی پوریا پورسرخ در نقش فرزند «عمر بن سعد» مضحک جلوه می کند. پور سرخ در این فیلم آنقدر مضحک ظاهر می شود و سعی دارد تن صدای خود را همچون یک فرد قلدور بم سازد که گویی در حالت طنز ادای چنین فردی را در می آورد.

ادامه دارد