زنجبیل و خواص درمانی آن
زنجبیل اصالتاً یك گیاه چینی و هندی است و در این كشورها در طول بیشتر از 4000 سال در پخت و پز غذا مصرف شده است.از آنجا كه مردم علاقه وافری به طعم تند و بوی معطر آن داشته اند و نوعی خاصیت گرمایی داشته و برای درمان درد معده مؤثر بوده است،كاشفان و جهانگردان در سرتاسر نقاط گرمسیری آن را كشت داده اند.ریشه این گیاه در درمان سرگیجه،تعریق،تهوع و استفراغ ناشی از بیماریهای حركتی یا دریازدگی مؤثر واقع میشود.این گیاه همچنین گلودرد،سردردها،پاره ای از انواع دردهای قاعدگی و آرتریت وتب و درد ناشی از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا را درمان می كند. معرفی گیاه زنجبیل ساقه های ریشه دار زنجبیل عبارت از دكمه ای به هم پیچیده،ضخیم و قهوه ای روشن است كه می توانید از بازار محلی نیز آنرا تهیه كنید.از آنجا كه زنجبیل نوعی گیاه زیرزمینی است لذا ساقه ریشه دار این گیاه بخشی از ساقه اصلی است كه برحسب انفاق در زیرزمین رشد و نمو پیدا می كند.ریشه اصلی این گیاه از گره های موجود روی ساقه های ریشه دار آن نمو می كند.بالای سطح زمین ساقه های 12 اینچی دارای برگهای طولانی، باریك،كج و معوج و سبز با گلهای سفید و سبز مایل به زرد قرار دارد. تركیبات گیاه زنجبیل فرآورده های حاصله از زنجبیل از ریشه تازه یا خشك آن یا از طریق تقطیر روغن از ساقه آن تهیه میشود. اشكال موجود زنجبیل پس از قطع ساقة ریشه دار این گیاه،مواد شیمیایی فعال موجود در گیاه از قبیل "زینجیبرن"، "بنزابولن"، "جینجرول"، "شوقول" خاصیت ذاتی خود را از دست می دهند