..:::: ووراپاکسار، داروي جديد ضدپلاکت ::::..

کميته مشاوره‌اي داروهاي قلبي و کليوي FDA، تاييد ووراپاکسار (Vorapaxar) را پيشنهاد کرده است. ووراپاکسار، داروي ضدپلاکت در دست تحقيق براي کاهش مشکلات آتروترومبوتيک است و در بيماران با سابقه حملات قلبي، به درمان استاندارد اضافه مي‌شود. نزديک به 6/7 ميليون نفر از مردم آمريکا از يک حمله قلبي جان سالم به در برده‌اند. سالانه حدود 190 هزار نفر از اين جمعيت حمله قلبي را مجددا تجربه مي‌کنند. بي‌شک نظر کميته مذکور در تصميم‌گيري نهايي FDA تاثيرگذار خواهد بود. ووراپاکسار با نام تجاري زونتيويتي (Zontivity)، اولين دارو از گروه آنتاگونيست‌هاي گيرنده پروتئاز فعال (1 -PAR) است که براي مهار تشکيل لخته‌هاي خوني توليد مي‌شود.1 -PAR، گيرنده‌اي است که توسط ترومبين فعال مي‌شود. ووراپاکسار تجمع پلاکتي ناشي از ترومبين را با مهار گيرنده‌هاي 1-PAR روي پلاکت‌ها مهار مي‌کند. نتايج ارائه‌شده به اين کميته، از يک مطالعه تصادفي دوسوکور با استفاده از دارونما روي بيش از 26 هزار بيمار تحت درمان با ووراپاکسار کنار درمان استاندارد ضدپلاکتي به دست آمده است.

توضیحات کامل الکتروشوک (دفیبریلاتور)، AED و ICD
همانطور که میدانیم دستگاه الکتروشوک، در مواردی که فرد دچار ایست قلبی شده است با اعمال شوک الکتریکی باعث احیای بیمار می شود. در این مقاله با نحوه عملکرد دفیبریلاتور، انواع الکتروشوک، آموزش کار با آن، عیب یابی، تعمیر، راهنمای خرید، حفظ و نگهداری و موارد دیگری که لازم است در مورد الکتروشوک بدانید آموزش داده شده است.
از الکترو شوک برای اعمال یک شوک الکتریکی قوی به بیمارانی که قلب آنها به هر دلیل از کار باز ایستاده است به کار می رود و یکی از تجهیزات مهم اتاق عمل و مراکز درمانی به حساب می آید. وقتی‌ ضربان‌ قلب‌ متوقف‌ می‌شود و هیچ‌ نشانه‌ای‌ از گردش‌ خون‌ وجود ندارد، ایست‌ قلبی‌ رخ‌ داده‌ است‌. شایع‌ترین‌ علت‌ ایست‌ قلبی‌، یک‌ ریتم‌ غیرطبیعی‌ قلب‌ است‌ که‌ فیبریلاسیون‌ بطنی‌ نامیده‌ می‌شود. این‌ ریتم‌ غیرطبیعی‌ زمانی‌ اتفاقی‌ می‌افتد که‌ اکسیژن‌رسانی‌ به‌ قلب‌ ناکافی‌ باشد یا در نتیجه‌ حمله‌ قلبی‌، قلب‌ آسیب‌ ببیند. برای‌ تصحیح‌ ریتم‌ قلبی‌ می‌توان‌ از دستگاهی‌ به‌ نام‌ دفیبریلاتور خارجی‌ خودکار (دفیبریلاتور) استفاده‌ نمود.
دفیبریلاتور دستگاهی است که شوک الکتریکی را به عضله قلبی که تحت یک آریتمی (ریتم غیر نرمال) کشنده است می رساند. که باعث انقباض تمام سلولهای قلبی شده وسپس استراحت قلب وبدنبال ان به گره سینوسی اجازه ضربان سازی و در نهایت باعث تپش دوباره قلب میشود که در حقیقت از این دستگاه برای خنثی نمودن (بی اثر کردن) انقباضات ناهماهنگ قلبی و بازگرداندن انقباضات قلبی به حالت متعادل اولیه، همچنین در مواقعی که قلب از کار بازمی ایستد، برای شروع مجدد ضربان قلبی استفاده میشود.
دفیبریلاتور از یک منبع تغذیه و یا یک باطری داخلی بزرگ برای شارژ نمودن یک خازن حجیم بین مقادیر ۵ تا ۴۰۰ ژول استفاده میکند. دو قطعه فلزی (پرلس) یا همان الکترودها (پدل) (پدال) به دفیبریلاتور متصل است و بر روی هر دو طرف سینه بیمار قرار میگیرد.
انرژی ذخیره شدن در درون خازن ازیک الکترود به الکترود دیگر از میان سینه بیمار (توسط سینه بیمار) آزاد یا دشارژ میگردد؛ که در نتیجه این شوک به قلب منتقل شده و ضربان ریتمیک (منظم) مجدداً به قلب بازمیگردد. دفیبریلاتورها همچنین یک مانیتور مربوط به ECG و ثبت کننده الکتروکاردیوگرام دارند که دایماً شکل موج ECG را نمایش میدهد و واحد اندازه گیری آن ژول است. تا قبل از ۱۹۶۰ میلادی از مدلهای AC استفاده می گردید. این دستگاه جریانی معادل ۵ تا ۶ آمپر ۶۰ Hz AC را برای مدت ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ میلی ثانیه اعمال می کرد.
جریان AC به دلیل بی اثر بودن برای اصلاح فیبریلاسیون دهلیزی جای خود را به جریان DC داد. امروزه فقط از الکتروشوک های DC استفاده میشود.
تفاوت عمده بین دفیبریلاتور های DC در شکل موج شارژ داده شده به بیمار است.
دفیبریلاتور درلغت به معنی بی اثر کردن، خنثی کردن، در جهت معکوس = De = to undo , or reverse
غیرمتناسب، ناهماهنگ، نامتعادل

چطور ادم ریه را از روی رادیوگرافی تشخیص دهیم
یافته های رادیوگرافی در ادم ریوی قلبی:
1. cephalization: نواحی فوقانی ریه پرخون تر می شود.
۲. peribronchial cuffing: نشانه وجود مایع در دیواره های ضخیم برونش است
۳. خطوط کرلی B : به علت تجمع مایع در جدار راه های هوایی ایجاد میشه. خطوط افقی هستند که به لبه ریه می رسند. طولشان کمتر از ۲cm است و در نواحی تحتانی ریه دیده می شوند.
۴. نمای بال خفاش یا پروانه (batwing or butterfly oppacities) :تجمع مایع در آلوئولها که ۲طرفه است. این سایه ها در نزدیک ناف ریه پر رنگ تر و در محیط ریه کم رنگ ترند.
۵. پلورال افیوژن: معمولا ۲ طرفه . اگر یک طرفه باشد در سمت راست شایع تر است.
6. ممکن است کاردیومگالی (بزرگی قلب) ببینیم.
نشانه های رادیوگرافی در ادم ریوی غیر قلبی:
1. نمای بال خفاش یا پروانه
۲. خطوط کرلی B و پلورال افیوژن ناشایع اند.
۳. نمای air bronchogram

سلام دوستان کیس جدید رو معرفی میکنم
"بیمارخانمی 24 ساله متاهل که با شکایت درد شکم مراجعه کرده است.

درد بیمار از همان روز به صورت ناگهانی و ژنرالیزه شروع شده است.بعد از مراجعه در بیمارستان با تشخیص شکم حاد بستری شد و به اتاق عمل رفت.در اتاق عمل به علت گانگرن روده باریک 20 سانتیمتر از آن برداشته شد.حین جراحی متوجه شدند که یکی از دست های بیمار فاقد پالس شده و از آرنج به پایین سرد شده است.

پس از جراحی در بخش پای بیمار فاقد پالس شد و دچار حمله قلبی شد که تشخیص MI برای بیمار داده شد.تصمیم به اعزام مریض به مرکز درمانی مجهزتر گرفته میشود که در مسیر متاسفانه بیمار فوت میکند."
لطفا تشخیص های احتمالی تون رو بفرمایید

"تب روماتیسمی حاد" قسمت سوم
در کاردیت بسیار شدید methylprednisolone وریدی به کار می رود. نارسایی خفیف قلبی به استراحت و کورتیکواستروئید پاسخ می دهد همچنین در بیماران با کاردیت شدید Digoxin می تواند مفید باشد؛ اما توصیه می شود به دقت پیگیری شود. تاکی کاردی شبانه می تواند علامت درگیری قلبی باشد که به Digoxin پاسخ می دهد. وازودیلاتورها و دیورتیک ها هم می توانند مفید باشند.
کره سیدنهام به Haloperidol پاسخ می دهد. کره به درمان آنتی میکروبیال طولانی مدت حتی بدون وجود سایر علامات نیاز دارد. استراحت کامل جسمی و روحی ضروری است چون ممکن است تظاهرات کره با ضربه عاطفی تشدید پیدا کند همچنین گلوکوکورتیکوئید و سالیسیلات یا فاقد اثرند یا اثر کمی بر روی کره دارند. چون کره با خواب از بین می رود توصیه می شود سدیشن کافی فراهم شود. انجمن قلب آمریکا رژیم درمانی را برای پیشگیری پیشنهاد داده است که شاملBenzathine benzylpenillin 1.2 milion unit IM هر 4 هفته و در افراد با ریسک بالا هر 3 هفته است. افراد با ریسک بالا به کسانی گفته می شود که بیماری قلبی دارند و در معرض خطر تماس مداوم هستند. پروفیلاکسی خوراکی کمتر قابل اعتماد است و شامل (Phenoxymethylpenillin (Penicillin V یا Sulfadiazine است و اگر حساسیت به پنی سیلین وجود داشت؛ باید از Cephalosporin خوراکی استفاده کرد.
انجمن قلب آمریکا پیشنهاد داده است که پروفیلاکسی تا 10 سال بعد از آخرین دوره بیماری و برای افراد با ریسک بالا تا آخر عمر انجام شود. ریسک بروز مجدد 3 تا 5 سال بعد از حمله بیشتر است.
در کشورهای توسعه نیافته پروفیلاکسی به صورت زیر است:
5 سال بعد از اولین حمله
تا آخر عمر در بیماران قلبی
تا آخر عمر در بیمارانی که تماس مداوم دارند و یا پیگیری آنها سخت است
تعویض دریچه در بیماران مبتلا به کاردیت حاد به خصوص بیمارانی که به درمان دارویی مقاوم هستند و یا به دوزهای بالاتری از وازودیلاتورها و دیورتیک ها نیاز دارند باید در نظر گرفته شود.
به محض تشخیص کاردیت باید 4 هفته بیمار در تختخواب استراحت کند و به محض فروکش کردن علائم، فعالیت قابل تحمل را دوباره شروع کند.

فائزه تولدت مبارك

گلیوبلاستوما
گلیوبلاستوم مولتی فرم (به انگلیسی: Glioblastoma multiforme) یا GBM یا گلیوبلاستوما شایعترین تومور بدخیم اولیه سیستم عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز میکند. منشا تومور از سلولهای آستروسیت (نوعی یاخته گلیال) است.
شیوع کلی تومور 2 تا 3 نفر در هر صدهزار نفر است. شایعترین محل تومور گلیوبلاستوم مولتی فرم مغز است به خصوص ناحیه فوق چادرینه ای. گلیوبلاستوما ۲۰٪ کل تومورهای داخل جمجمه ای و ۶۰% تومورهای آستروسیتی را تشکیل میدهد و در مردان بالای شصت سال شایعتر است. این تومور در افراد زیر بیست سال نادر است (3%).
این تومور سلول‌هایی دارد که بسیار متفاوت با سلول‌های نرمال به نظر می‌آیند. این تومور معمولاً در افراد بالغ بروز می‌کند و بیشتر در مغز تشکیل می‌شود تا در طناب نخاعی. در طبقه بندی WHO آستروسیتوما به چهار گروه طبقه بندی میشود که آستروسیتومای گرید چهار گلیوبلاستوم مولتی فرم است.
علائم تومور بستگی به محل آن دارد و شامل سردرد (%87) ، تهوع ، تشنج ، اختلالات اعصاب جمجمه ای ، تاری دید ، تحریک پذیری ، افزایش فشار داخل جمجمه ای ، لکوسیتوز نوتروفیلی، کاهش سطح هوشیاری، قرمزی چشم ، ورم قوزک پا و ... میباشد. عوارض تومور گلیوبلاستوما بستگی به محل رشد تومور دارد.
درمان اصلی جراحی است با این حال پیش آگهی تومور بد است ؛ حتی زمانی که تهاجمی ترین نوع درمان که شامل رادیوتراپی ، شیمی درمانی و جراحی است استفاده می شود میانگین زندگی فقط بین 12 تا 17 ماه می باشد. درمان استاندارد برای گلیوبلاستوما مولتی فرم شامل حداکثر برداشتن تومور توسط جراحی و به دنبال آن رادیوتراپی بین 2 تا 4 هفته بعد از عمل جراحی برای از بین بردن بقایای تومور است. این برنامه با شیمی درمانی ( Temozolomideو Bevacizumab) ادامه پیدا می کند. بیشتر بیماران دارای گلیوبلاستوما برای عوارض بیماری خود کورتیکواستروئید و عموما دگزامتازون استفاده می کنند. درمان های آزمایشی شامل گاما نایف ، درمان با جذب نوترون بورون و انتقال ژن است.